et is winter op moment van schrijven. De regen drupt van de bomen en grijze wolken jagen langs het zwerk. De wind is stevig en komt uit zuidwestelijke richting. Er zijn maar weinig mensen op straat. Een typische Hollandse winter, zo kunnen we het wel omschrijven. Hoog tijd dus, om de échte winter te gaan opzoeken. We kiezen ervoor om naar Oostenrijk af te reizen, vlakbij het nationale park Hohe Tauern. De bergtoppen reiken hier tot ruim 3.500 meter, genoeg sneeuw dus. Het dal ligt een stuk lager, op circa 800 meter. Afwachten dus, of we daar ook sneeuw gaan tegenkomen. Bij winterse omstandigheden denken we vrijwel gelijk aan de Subaru Forester, een wintervriend bij uitstek. Met beproefde vierwielaandrijving en een goede reputatie durven we het wel aan om dit model onze vriend en metgezel te maken op deze reis. Met de bagageruimte zit het wel snor, die bedraagt namelijk 505 liter.

De weg voert vanuit het midden des lands naar de grens bij Arnhem. Gelijk valt het rustige karakter op. Het verbruik blijft bij 120 kilometer per uur redelijk beperkt tot 8,5 liter op honderd kilometer. Eenmaal over de grens gaat het gas erop, en dat resulteert gelijk in een andere verbruiksscore. We noteren na 400 kilometer te hebben gereden een verbruik van 13,4 liter over honderd kilometer, dat is omgerekend 1 liter per 7,4 kilometer. Heel fors dus, maar daarbij moet gezegd worden dat onze gemiddelde snelheid op 165 kilometer per uur lag over dit traject. Niet representatief dus. Onderweg merken we vooralsnog weinig tekenen van de winter. De weg voert naar het zuiden van Duitsland, de hoogtemeter geeft 650 meter boven NAP aan en de temperatuur daalt naar 4 graden. Het regent zachtjes en we zien de eerste sneeuwresten liggen. Vanuit Ulm rijden we richting München en pas onder de Beierse hoofdstad begint het winters te worden. Het kwik daalt naar 2 graden boven nul en de regen gaat over in hevige natte sneeuwval. Een glimlach tekent zich af op het gezicht van de bestuurder, met dit weertype komt de Forester tot zijn recht.

De weg voert langs Kufstein, waarna we de snelweg verlaten en het binnenland inrijden. Vanaf 700 meter gaat de natte sneeuw over in droge sneeuwval, en ook op de weg ligt er een vers sneeuwlaagje van 10 centimeter. Ondanks deze sneeuw houdt de Forester zich taai en blijft hij de passagiers trakteren op een comfortabel rijgedrag. Enkele tientallen kilometers verderop steken we Pass Thurn over. We bereiken een hoogte van 1200 meter, het kwik ligt hier een paar graden onder nul. Dankzij de winterbanden en vierwielaandrijving komt de Forester met gemak boven, hij hoeft er weinig moeite voor te doen. Omdat we wat rustiger rijden, daalt ook het verbruik netjes mee. En dat is maar goed ook, want op de heenweg bedroeg de actieradius slechts 400 kilometer, en dat voor een auto met een tankinhoud van 50 liter. Liefhebbers van zuinige auto’s zijn bij de Subaru niet aan het juiste adres.

De Subaru Forester heeft zich tijdens deze roadtrip bewezen als een zeer betrouwbare en aangename reisgenoot. Het onderstel is uiterst comfortabel en het stuurgedrag gaat met veel gevoel. Dankzij de vielwielaandrijving en winterbanden kom je bijna nooit ergens vast te zitten. Voor de wintersport hoef je je dus geen zorgen te maken. Ook de prijs is uiterst gunstig, voor een compleet uitgeruste Forester betaal je namelijk maar 42 mille. Daarvoor krijg je lederen bekleding, een automatische achterklep en een automaat. Laatstgenoemde gedraagt zich over het algemeen goed, maar vanwege het relatief beperkte vermogen van 150pk loeit hij af en toe behoorlijk. We hebben ons er echter niet erg aan gestoord, omdat de isolatie van de auto redelijk goed is. Al met al is de Forester een onderscheidende SUV, met een zeer betrouwbaar karakter. Reden genoeg voor een bezoek aan de lokale dealer, lijkt ons.