Traditionele mpv’s zijn allang niet zo suf meer als vroeger. Veel automerken werken toe naar een herkenbaar familiegezicht, waarbij verschillende modellen van één merk dezelfde uitstraling hebben. Het onderscheid zit steeds vaker in details. Optische verschillen tussen concurrenten zijn een kwestie van smaak. Het gaat dan ook vooral om de innerlijke kwaliteiten. Onlangs heeft Ford de C-Max en Grand C-Max geüpdatet. Hoog tijd dus voor een rijtest. We namen de Ford C-Max 1.5 TDCi, een zuinige diesel. Klopt deze combinatie, en is het inderdaad een fijne auto om lange afstanden mee af te leggen? Wij namen de proef op de som.

In Nederland is december ’15 vrijwel net zo zacht verlopen als een gemiddelde aprilmaand. Volop lente dus. In november was er nog even kortstondig sprake van wat kouder weer. In die periode hebben we de C-Max getest. Om nog wat winters weer te ervaren, zijn we afgereisd naar Altastenberg, op net geen 250 kilometer afstand van Arnhem. Dit dorpje ligt op 800 meter hoogte en is daarmee het hoogstgelegen oord van het Sauerland. Terwijl bij vertrek de thermometer nog 9 graden boven nul aanwijst, is het kwik een tijdje na het passeren van de grens gedaald naar 7 graden. Gelijk valt het rustige en soepele karakter van de motor op. Bij 120 kilometer per uur is er verrassend weinig omgevingsgeluid te horen. De motor draait pakweg 2.000 toeren en het verbruik is bij deze snelheid ongeveer 1 op 21. Het ruimteaanbod is dik in orde. Zelfs drie volwassenen kunnen op de achterbank plaatsnemen. Zowel de hoofd- als beenruimte is daarvoor toereikend.

Circa 150 kilometer na het passeren van de grens draaien we het Sauerland in. Daar zien we de eerste sneeuw op de toppen van de heuvels liggen. Het kwik daalt ondertussen naar 4 graden onder nul. Het regent zachtjes, maar steeds vaker zit er ook een kletsnatte vlok tussen de neerslag. De hoogtemeter die aanwezig is in de C-Max wijst 300 meter boven NAP aan. Logisch dus, dat de temperatuur snel daalt. Bij Brilon eindigt de snelweg en komen we door wat Duitse dorpjes. Hier ligt nauwelijks sneeuw, op een enkele auto ligt een kletsnat laagje hagel. Ook op de binnenwegen houdt de C-Max zich goed staande. Het vermogen is 120pk en ruim voldoende. Heuvelopwaarts houdt de motor voldoende trekkracht, het meeste kan hij op z’n koppel doen. Het verbruik stijgt uiteraard onder deze omstandigheden ook wat, maar het blijft economisch met 1 op 20. De zesbak is soepel en gaat gemakkelijk door de verzetten.

Vanaf een hoogte van 500 meter boven NAP valt er natte sneeuw en ligt er een paar centimeter sneeuw. De autothermometer wijst inmiddels nog maar 2 graden boven nul aan. De wegen zijn goed begaanbaar. Het onderstel is soepel, comfortabel en gebalanceerd. De bodemgroep is goed in evenwicht. Tijdens wat bochtige weggetjes is hij bovendien niet vies van een potje sturen. Op dit moment is het echter voorzichtig rijden geblazen, want het kwik wijst inmiddels 0 graden aan. Precies bij binnenkomst van Winterberg (670 meter) verschijnt er een minteken op de temperatuursmeter. Het sneeuwdek bedraagt inmiddels 15 cm. Het is nu niet lang meer naar het einddoel. Net voor het bereiken van de bestemming zien we -3 graden op de klokken staan en ligt er een dik pak sneeuw van 25 centimeter. Logisch ook, we zijn immers op bijna 800 meter hoogte. We ervaren de enige sneeuw die er in heel West-Europa is gevallen in de eerste helft van de winter.

Terug naar het subject van deze test, de Ford C-Max. Hij heeft zich op deze trip uiterst goed gedragen. Het verbruik bleef zeer binnen de perken en het bleek een aangename reisgenoot. Comfortabel, maar met een vleugje sportiviteit bij scherpe bochten. Een overvloed aan ruimte en een fijne techniek. Dat zijn de predicaten die de Ford C-Max verdient. Er dient minimaal 21 duizend euro te worden neergeteld voor een exemplaar op de stoep. Dieselen kan vanaf 27 duizend euro. Ons testmodel kost 35 mille, maar daarvoor is wel alle denkbare luxe aanwezig, inclusief de nieuwste veiligheidssystemen. Oftewel, de Ford C-Max is een waardige reisgenoot gebleken.