Born in the Netherlands! Dat is het nieuwe adagium van Mini. Niet helemaal terecht natuurlijk, want een groot deel van de modellen wordt in het Verenigd Koninkrijk geproduceerd. Bij de Mini Cabrio is dat een ander geval, die komt wel degelijk van Nederlandse bodem. Wij gaan op stap met de Mini Cooper D, een combinatie van zakelijkheid met een trendy lifestyle. Onder de motorkap huist namelijk een zuinige diesel die uitstekend geschikt is voor lange afstanden, terwijl het design ontzettend hip is. Het ontwerp is dermate tijdloos, dat er maar weinig is veranderd aan de optische eigenschappen van de derde generatie Mini. Kenners zien gelijk de gewijzigde achterlichtunits en de net wat strakker vormgegeven koplampen. Met deze frisse look is de Mini tijdlozer dan ooit.

Net als in alle modellen van het merk is het interieur bij het instappen ook gelijk weer een belevenis. De instap is naar behoren en dankzij de verstelbare voorstoelen is de zitpositie goed in te stellen. Voor langere personen is de hoofdruimte wel wat beperkt. Hetzelfde geldt voor de beenruimte voor passagiers die op de achterbank zitten en van een gemiddelde lengte zijn. Aan boord bevinden zich verschillende fraaie opties. Daardoor wordt de prijs flink omhooggestuwd. Het enige dat we missen is de stoelverwarming, maar op de warme decemberdagen is dat geen groot gemis. Het is geen straf om met vier personen op vakantie te gaan in de Mini Cooper D. Koffers kan je kwijt in de 211 liter metende bagageruimte. Het zal wat passen en meten zijn, maar uiteindelijk kan er nog best wel wat mee.

Het grote voordeel ten opzichte van de meeste benzinevarianten is natuurlijk dat kilometervreters een goede vriend hebben aan deze diesel. Zuinigheid is zijn kenmerk, want over een uitgebreide testcyclus wisten we 4,6 liter per 100 kilometer te klokken. 1 op 21 á 22 dus. Een nette score. Doe je het wat rustiger aan, dan is een tikkeltje zuiniger rijden zelfs nog mogelijk. In combinatie met een brandstoftank van 40 liter hoef je dus pas bij dik 800 kilometer weer richting de pomp. Als je dacht dat de diesel een trage rakker is, kom je bedrogen uit. Het dappere dieseltje heeft 116pk en aangezien hij weinig gewicht hoeft mee te torsen weet de teller in 9,2 seconden de honderd kilometer per uur te bereiken. De topsnelheid ligt op 205 kilometer per uur. Tijdens het rijden van onmiddellijk op dat de handgeschakelde zesbak goed in de hand ligt. De verzetten zijn helaas wat te lang en het schakelen gaat niet altijd even soepel. Het onderstel is uiterst strak en dat vertaald zich in sportieve rij-eigenschappen, ook tijdens stevig bochtenwerk. Op korte oneffenheden wordt het onderstel wel wat stoterig, maar op de lange baan heb je daar weinig last van.

Een Mini rijdt je natuurlijk ook voor de looks en de grijze jas die ons testmodel aanheeft staat hem bijzonder goed. Niemand valt op dat je in een diesel rijdt, behalve als je in het driecilindertje flink accelereert. Het motortje is goed bij de les. Het testmodel is behoorlijk aangekleed en daardoor komt de prijs op een forse 30 mille, maar hij is er al vanaf 25 mille met een aardige uitrusting. De fijne bijkomstigheid voor zowel zakelijke als particuliere kopers is dat de restwaarde behoorlijk behouden blijft. Voor particuliere consumenten hoeft er bovendien maandelijks niet zoveel wegenbelasting te worden afgetikt vanwege het beperkte gewicht. Nog een voordeel? Ja, op de wegen zal je blijven opvallen met deze Mini Cooper. Samen met de dieselmotor zijn ze een gezond huwelijk dat nog lang stand zal houden.