Test Jaguar XF Sportbrake 2.2D

Jaguar moest zich jarenlang tevreden stellen met alleen een sedan in het E-segment. Daar is echter verandering in gekomen door de komst van de Jaguar XF Sportbrake. Een variant die in het land van stations erg belangrijk is. Met de XF Sportbrake hopen de Britten een alternatief te bieden voor de Duitse concurrentie. Of dat gaat lukken, is echter nog maar de vraag. Hoewel de verkoopcijfers steeds beter ogen, zijn er geen massa’s scheepladingen Jaguars vanuit Groot-Brittanie in ons land aangekomen. Wellicht dat de Sportbrake voor verandering gaat zorgen.

Puur afgaand op het uiterlijk scoort de Brit in elk geval al veel punten. De fraaie lijnen sieren de koets en ondanks de vele gelijkenissen met de sedan heeft de station echt een eigen gezicht. Het voordeel van een station is natuurlijk de kofferruimte, en die is met 550 liter zeer vergelijkbaar met concurrentie zoals de BMW 5-serie Touring. Binnenin tref je een fraai dashboard met mooie materialen. Noemenswaardige features zijn de roosters van de ventilatie die open draaien bij het maken van contact en de versnellingsbak die uit de middenconsole komt oprijzen.

De stoelen in de Jag zijn op meerdere manieren elektrisch te verstellen en zo kan de ideale zitpositie worden ingesteld. Hoofd- en beenruimte is er in overvloed, wanneer de passagiersstoel op de verste stand naar achteren wordt gezet kunnen de benen van volwassenen tot 1,95 meter worden gestrekt. Achterin is het ook goed toeven en profiteer je van voldoende ruimte. Vanaf de bestuurdersstoel kan het navigatiesysteem worden bediend, dat net wat aan de kleine kant is. Het systeem werkt echter vrij intuitief en vergt weinig gewenning. Verder is afwerking prima, maar kan deze net niet tippen aan de Duitse concurrentie.

De tijd dat een gemiddelde E-segmenter uitsluitend was uitgerust met zescilinder motoren is helaas al weer lange tijd vervlogen. Bij de Jaguar XF Sportbrake is het daarnaast ook alleen maar dieselen wat de klok slaat, maar gelukkig wel in maar liefst vier varianten. De lijst begint met een 2200 cc grote dieselmotor die 163pk levert. Een trapje hoger op de ladder staat dezelfde motor, maar dan met een gekieteld vermogen van 200pk. Dit is de variant die wij rijden. Nog hoger staat de drieliter zescilinder met 240pk en de topper is dezelfde motor die nog 35pk meer levert. Wij zouden gaan voor de 163pk motor, omdat de 200pk variant net wat minder potent aanvoelt dan het op papier lijkt. Bovendien is deze motor mogelijk nog zuiniger. Alle motoren zijn gekoppeld aan een moderne achttrapsautomaat, die voortreffelijk overschakelt en over het algemeen met veel lof wordt ontvangen.

De Jaguar XF Sportbrake rijdt comfortabel en spoort totaal niet aan tot een sportief rijgedrag. Het lekkerst is ‘ie met een rustige rijstijl waarbij vol accelereren uit den boze is. Doe je dat wel, dan klinkt de motor luid door in het interieur, iets wat bij een zescilinder een welkome verrassing zou zijn, maar het kleinere viercilinderbroertje klinkt wat goedkoop. De keerzijde van de medaille is echter wel dat deze motor enorm zuinig is. Ga je bewust op zuinig rijgedrag letten, dan is zelfs 5,2 liter per 100 kilometer goed mogelijk. Gemiddeld kwamen we uit op 5,5 liter over dezelfde afstand en dat is een zeer grote prestatie voor een auto van dit formaat en deze allure. Deze XF verdient met recht een donkergroen A-label en moet zeker worden meegewogen in de zoektocht naar een grote middenklasser.