De Meriva kan nog steeds een hoop kopers bekoren. Om echter wel bij te tijd te blijven, heeft Opel een lichte facelift doorgevoerd. De voorlampen zijn nog een stukje groter geworden en zijn scherper gelijnd.  Achteraan zijn de wijzigingen duidelijker zichtbaar, de units van de achterlampen zijn met chroom omlijnd. Op de nieuwe lichting motoren moeten we nog even wachten, zodat we reden in de licht gedateerde 1.4 Turbo benzinemotor met 140pk. Deze motor levert 200nm koppel en kan daarmee prima meekomen met het overige verkeer.

Het opvallendste kenmerk van de Duitser zijn de zogenaamde ‘suïcidedoors’, achterdeuren die naar de andere kant toe opengaan. Hoewel deze term een behoorlijk negatieve connotatie hebt, weet het Duitse merk dit positief te wenden. En een klein beetje gelijk hebben ze ook wel. Op het moment dat zowel voor- als achterdeuren openstaan, ontstaat hierdoor een veilige kooi waardoor je makkelijk kunt uitstappen. Ook is het instappen op deze manier een stuk vergemakkelijkt, wat ten faveure komt van lieden die te kampen hebben met wat strammere botten. Om dit verder te versoepelen is ook een handgreep aan de zijkant van de deur geplaatst. De stoelen zitten voor zowel korte – als lange afstanden naar behoren. De stoelen hebben ook een Europese prijs gewonnen voor het prettige zitcomfort en dat merk je. Achterin is er voldoende ruimte en zijn de zittingen zelfs uit te bouwen tot een twee enkele plaatsen met een armsteun in het midden. Zo kom je nog comfortabeler je reis door.

De meeste zaken op het dashboard liggen goed onder handbereik, hoewel de knoppenbrei enige gewenning vereist. Het navigatiesysteem is er één van de nieuwe generatie bij Opel, intellilink genaamd. Wat ons betreft houden we het wat dit betreft liever bij het oude systeem, dat zich prima liet bedienen. Het systeem heeft nog wat inhoudelijke missers, die hopelijk gedurende de doorontwikkeling zich laten verhelpen. Het zicht op de weg is goed dankzij een wat hogere zit. De hoogte van de stoelen draagt daarnaast ook bij aan het instapgemak. Voor een langer tripje kan er genoeg bagage worden meegezeuld, met een kofferruimte van 397 liter. Ga je de achterbank echter neerklappen, dan ontstaat er een ruimte van 1496 liter. Dankzij de gelijke tildrempel is de toegang tot de bagageruimte dik in orde.

Dat de motorische techniek lichtelijk verouderd is, is een smetje op het tot nu toe redelijk ongeschonden blazoen van de Meriva. Gelijk merk je dat de motor niet meer van deze tijd is. Hij pakt pas hoog in de toeren op en reageert traag op het gasrespons. In de doelgroep waar deze auto in moet worden geplaatst is dit echter nauwelijks een probleem. Met een CO2-uitstoot van 163 gram per kilometer en een verbruik van 7,2 liter op honderd kilometer is het geen zuinigheidswonder. Maar het is wel de eerlijkste fabrieksopgave in tijden. In de praktijk scoor je namelijk iets vergelijkbaars. Het rijden verloopt soepel, hetzelfde geldt voor het schakelen met de handgeschakelde zesbak. Oneffenheden in het wegdek worden keurig gladgestreken en de auto heeft een voorspelbaar stuurgedrag. Daarmee lijkt hij zich prima te vormen in de groep waarvoor hij bedoeld is.

De Opel Meriva kan al voor 18 mille op de oprit staan. Daarvoor krijg je echter maar weinig luxe. Er zijn twee benzinemotoren en één diesel beschikbaar. De 1.4 Ecoflex levert honderd pk rond terwijl de 1.4 Turbo zowel in 120 als in 140pk variant beschikbaar is. De 1.6 CDTI dieselmotor moet het stellen met 110pk en is er vanaf een slordige 22 duizend euro. In het segment waarin de Meriva opereert kan hij prima concurreren. Vooral de praktische elementen zoals de flexdoors, de hoge zit en de riante bagageruimte zullen veel kopers terecht over de streep doen trekken.