De Tesla Model S Plaid is een indrukwekkend stukje techniek dat laat zien hoe ver elektrische auto’s inmiddels zijn gekomen. Met maar liefst 1020 pk onder de motorkap (of eigenlijk: onder de vloer), levert deze EV prestaties die eerder thuishoren in de wereld van hypercars dan in een praktische gezinsauto. De sprint van 0 naar 100 kilometer per uur neemt slechts 2,1 seconden in beslag, een cijfer dat nauwelijks te bevatten is totdat je het zelf hebt meegemaakt. De acceleratie is zo bruut en direct dat je letterlijk in je stoel wordt gedrukt, en zelfs bij hogere snelheden blijft de Plaid zonder moeite doorstomen richting de indrukwekkende topsnelheid van 322 kilometer per uur.

Wat deze auto extra bijzonder maakt, is hoe deze prestaties worden gecombineerd met Tesla’s bekende efficiëntie. Het energieverbruik van 22,0 kWh per 100 kilometer is relatief laag voor een auto met zulke extreme cijfers. In de praktijk betekent dat dat je niet alleen bloedsnel bent, maar ook behoorlijke afstanden kunt afleggen zonder steeds te hoeven laden. Voeg daarbij het uitstekende Supercharger-netwerk van Tesla, en lange ritten worden bijna net zo zorgeloos als in een traditionele auto op fossiele brandstof.

Een ander sterk punt van de Model S Plaid is de software. Tesla loopt op dat gebied al jaren voor op de concurrentie, en dat merk je ook hier. De interface is razendsnel, overzichtelijk en wordt regelmatig bijgewerkt met nieuwe functies. Navigatie, multimedia en voertuiginstellingen zijn allemaal makkelijk toegankelijk via het centrale touchscreen, dat inmiddels bijna net zo vertrouwd aanvoelt als een smartphone. De autopilot-functionaliteit is nog altijd indrukwekkend, al blijft het oppassen geblazen bij complexere verkeerssituaties.

Toch is de Model S Plaid niet zonder minpunten. Het ontwerp, dat in de basis al meer dan tien jaar oud is, begint langzaam tekenen van veroudering te vertonen. Hoewel Tesla de Model S door de jaren heen meerdere keren subtiel heeft opgefrist, blijft het silhouet in essentie hetzelfde. Zeker in een markt waarin concurrenten elk jaar nieuwe ontwerpen introduceren, voelt het uiterlijk van de Model S inmiddels wat gedateerd aan. Ook de afwerking van het interieur is niet altijd op het niveau dat je zou verwachten in deze prijsklasse. Hoewel het minimalistische ontwerp aanspreekt en het optionele yoke-stuurwiel futuristisch oogt, zijn er plekken waar de materiaalkeuze en assemblagekwaliteit nog steeds achterblijven bij wat je bijvoorbeeld in een Duitse of – inmiddels- premiumauto zou vinden.

Een meer filosofische kanttekening is de vraag wat je in hemelsnaam moet met een auto die sneller optrekt dan menig Ferrari of Lamborghini, terwijl je in de dagelijkse praktijk zelden de kans krijgt dat potentieel echt te benutten. De acceleratie is spectaculair, zonder twijfel, maar in het Nederlandse verkeer – en zelfs op de Autobahn – is het vaak vooral overkill. De kracht is er altijd, maar je gebruikt hem zelden. En hoewel dat voor sommige kopers juist het hele punt is, kan het ook voelen als verspilling van techniek, vooral gezien het feit dat die prestaties ook de prijs opdrijven.

Samenvattend is de Tesla Model S Plaid een technologische tour de force. De combinatie van krankzinnige prestaties, slimme software en efficiënte aandrijving maakt hem uniek in zijn soort. Maar daar staat tegenover dat het design begint te verouderen, de afwerking niet overal overtuigt en de prestaties in het dagelijks verkeer nauwelijks benut kunnen worden. Wie op zoek is naar het snelst mogelijke transport met een futuristisch randje, vindt in de Plaid een onweerstaanbaar aanbod. Maar wie zijn hoofd koel houdt, stelt zich onvermijdelijk de vraag: hoeveel snelheid is eigenlijk genoeg?